ايران ما به سواحل شمال ,مشهد و شيراز خلاصه نمي شود بلكه هزاران ديدني مذهبي ,تاريخي و طبيعي در آن يافت مي شود كه شايد اسم آنها به گوش شما هم نرسيده باشد. براي رسيدن به اين زيبايي ها فقط كافيست چشم هايتان را باز كنيد و به جستجو بپردازيد .حتما شگفت زده خواهيد شد. در اين ايميل شما را با 10 كوه برتر و ديدني ايران آشنا مي كنيم. 1. دماوند كوه دماوند بلند ترين كوه ايران و همچنين بزرگترين آتشفشان خاور ميانه است. اين كوه در بخش مركزي رشته كوه البرز و بخش لاريجان شهرستان آمل قراردارد. اگرچه اين كوه از لحاظ تقسيمات كشوري جزء رشته كوه البرز است اما در زوهاي صاف و آفتابي در تهران ,قم و ورامين هم قابل رويت است. اين كوه اولين اثرطبيقي است كه در فهرست آثار ملي كشور به ثبت رسيده و در اساطير و كتاب هاي متعدد از آن نام برده شده است. اين كوه به عنوان بلندترين كوه كشور همواره مورد توجه كوهنوردان بوده است.همچنين دماوند داراي چشمه‌هاي آب گرم لاريجان، اسك و وانه است. 2.دنا دِنا بلندترين قله رشته‌كوه‌هاي زاگرس در باختر ايران و در باختر مركز فلات ايران است. 3.زرد كوه زرد كوه بختياري با حداكثر ارتفاع بيش از ۴۲۰۰ متر دومين كوه زاگرس از نظر ارتفاع (پس از دنا) است. از قلل زيبا و معروف آن مي‌توان به شاه شهيدان، زرده، دوزرده، هفت‌تنان، كلونچين و كينو اشاره كرد. در اين ميان، قلّه كلونچين، با ارتفاع ۴۲۲۱ متر بلندترين قله زردكوه بختياري است. همچنين قله شاه شهيدان هم ۴۱۵۰ متر بلندي دارد. 4.تفتان تَفتان نام تنها آتشفشان فعال در سراسر ايران است. اين كوه در منطقهٔ جنوب شرقي ايران، در استان سيستان و بلوچستان قرار گرفته‌است. اين قله در حدود چهار هزار متر از سطح آب‌هاي آزاد ارتفاع دارد و بلندترين قله در منطقه جنوب شرقي ايران است. نزديكترين شهر به تفتان خاش نام دارد. 5.توچال توچال قله‌اي در شمال تهران و به ارتفاع ۳۹۶۲ متر مي‌باشد كه بخشي از دامنه رشته‌كوه‌هاي البرز است. دامنهٔ جنوبي توچال مجاور با شهر تهران و قلهٔ آن مشرف به اين شهر است. پيست اسكي و تله كابين تله‌كابين توچال داراي سه خط اصلي و سه خط تله‌سي‌يژ و يك خط تله‌اسكي مي‌باشد. روي هم رفته درازاي سه خط اصلي اين تله‌كابين، نزديك به ۷۵۰۰ متر است كه در ميان تله‌كابين‌هاي نصب شده در دنيا يكي از طولاني‌ترين خطوط تله‌كابين پيوسته به شمار مي‌رود. ايستگاه سوم اين تله كابين در ارتفاع ۲۰۰۰ متري از سطح دريا، ايستگاه پنجم در ارتفاع ۳۰۰۰ متري و ايستگاه هفتم در ارتفاع ۳۷۰۰ متري از سطح دريا است. 6.اشتران كوه اشتران كوه، از بلندترين رشته كوه‌هاي كوهستان زاگرس است رودهاي كوچك بسياري از اين قله‌ها سرچشمه مى‌گيرند كه مهره زرين، ماربره، گهررود، دره دايى و دره دزدان از آن جمله‌اند. درياچه گهر در يكى از دامنه‌هاي جنوب باختري اشترانكوه و در دره گهررود قرار دارد. 7.بي‌بي شهربانو كوه بي‌بي شهربانو در جنوب شرقي تهران قرار دارد 8.كوه سبلان سبلان با تلفط تركي آذربايجاني ساوالان و در تالشي سفلون، نام كوهي است مرتفع در شمال غرب كشور و در استان اردبيل 9.سهند سهند نام قله‌اي در جنوب شهر تبريز دراستان آذربايجان شرقي است 10.كوه‌هاي مريخي كوه‌هاي منحصربه‌فرد و زيباي مريخي كه در جاده چابهار به گواتر ديده مي‌شوند، از زيباترين مناظر طبيعي ايران هستند كه كمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. 
بلنداي اين قله ۴۴۴۸ متر است و در ۳۵ كيلومتري شمال غربي شهر ياسوج در شهر سيسخت جاي گرفته‌است. شهرستاني كه اين قله در آن قرار دارد نيز شهرستان دنا نام دارد.بارش سالانه در اين قله از ۶۰۰ تا ۱۲۰۰ ميلي‌متر است و رودهاي بسياري نيز از آن سرچشمه مي‌گيرند.
اين كوه در نزديكي كوهرنگ در استان چهار محال و بختياري در ايران قرار دارد.رشته كوه هاي زرد كوه بختياري در جنوب غربي ايران و از انتهايي‌ترين قسمت غربي استان چهارمحال و بختياري تا شرق و شمال شرق خوزستان امتداد يافته‌است. اين رشته كوه يكي از غني‌ترين ذخاير طبيعي آب ايران است و دو رودخانهٔ پرآب كشور (كارون و زاينده‌رود) نيز از دامنه‌هاي آن سرچشمه مي‌گيرند.
تفتان در زبان پارسي به معناي مكان گرما است. اين آتشفشان فعال است و گازهاي گوگرد در دهانه آن منتشر مي‌شوند. كوهنوردان عموما از يال غربي صعود مي‌كنند كه پناهگاه مجهزي ساخته شده‌است.
به دليل وزش بادهاي سنگين و سرد در فصل زمستان عموماً صعود به اين قله بسيار دشوار است.
مشهورترين و پر رفت و آمدترين پناهگاه‌ها و جان‌پناه‌هاي توچال به ترتيب از شرق به غرب كلك‌چال، شروين، شيرپلا، ايستگاه پنجم تله كابين، اسپيدكمر و پلنگ‌چال هستند كه همگي آنها مشرف به تهران هستند.
كار ساخت تله‌كابين توچال، در سال ۱۳۵۳ به دست بهمن باتمانقليچ و با همكاري شركت فرانسوي «پوما» و شركت اتريشي «دوپل ماير» آغاز شد و در سال ۱۳۵۷ پايان يافت.
از سال ۲۰۰۳ مهمان‌پذيري به نام «هتل توچال» در ايستگاه هفتم تله‌كابين توچال تكميل و راه‌اندازي شده‌است. نماي اين هتل از چوب بوده و به دامنهٔ شمالي توچال و دامنهٔ جنوبي البرز مركزي و قلل آزادكوه و خلنو اشراف دارد. قديمي‌ترين جانپناه كوهنوردي ايران (اسپيد كمر) در جنوب قلهٔ توچال و شرق ايستگاه ۵ قرار دارد.
اين رشته كوه بخشى از چين‌خوردگى زاگرس (ميانى) است كه در امتداد شمال باختري - جنوب خاوري به طول حدود 50 كم و عرض حدود 2 تا 11 كم در فاصله دو شهرستان دورود و اليگودرز از استان لرستان قرار گرفته است، به گونه‌اي كه از 10 كيلومتري جنوب خاور شهر دورود آغاز، و به جنوب روستاي چقاگرگ منتهى مى‌شود.
دامنه‌هاي اشتران كوه از ديرباز محل استقرار برخى طوايف بوده است؛ خاندان فضلويه كه از كردهاي شام شمرده مى‌شدند، پس از مهاجرت از آنجا و عبور از ميافارقين و آذربايجان، دامنه‌هاي شمالى اشترانكوه را به عنوان محل استقرار خود برگزيدند. آنان بعدها به اتابكان لرستان شهرت يافتند.
مراتع دامنه‌هاي اشتران كوه مورد استفاده عشاير اين ناحيه است. اشتران كوه و به ويژه درياچه گهر داراي جاذبه‌هاي طبيعى بسياري است.
اين رشته كوه از لحاظ گونه‌هاي جانوري و گياهي جزء مناطق حفاظت شده است و در سال ۱۳۴۸ جزء محيط زيست جهاني قرار گرفت.
از گونه‌هاي جانوري آن مي‌توان به خرس قهوه‌اي، روباه، كفتار، گراز، گرگ خاكستري، بز كوهي، قوچ و از پرندگان مي‌توان به عقاب، كبك، جغد، اردك و شاهين اشاره كرد كه همگي تحت حفاظت محيط زيست مي‌باشند.
در اشترانكوه پسته كوهي به فراواني يافت مي‌شود و پوشش گياهي متنوع آن اعم از گون، ريواس و استپ‌ها در شيب ملايم بعضي نقاط و گل‌هاي طبيعي و خودرو محل مناسبي براي جانوران ساكن در اشترانكوه‌است كه در آن زاد و ولد كرده و از آنان تغذيه مي‌كنند.
در دامنه‌هاي كوه ري و بر فراز صخره‌اي كوهستاني، بنايي گنبدي مينايي به نام بقعه بي‌بي شهربانو واقع است.
پايين پله‌هاي بقعه بي‌بي شهربانو و در سمت راست غاري به چشم مي‌خورد كه مدخل تنگ و باريكي دارد.
داخل غار نيز براي نذر شمع روشن مي‌كنند. در قسمتي از اين غار پنجره‌اي مشبك قرار دارد.
در اين كوه ساختماني كهن به نام بقعه بي‌بي‌شهربانو وجود دارد.
آثار باقي‌مانده از بافت تاريخي ري كه ديوار اصلي برج و باروي اين شهر بوده در شمال روي بلندي‌هاي چشمه علي تا غرب كوه بي بي شهربانو، ادامه مي‌يابد.
كوه سبلان در شمال شرقي و در ۲۵ كيلومتري جنوب شرقي مشگين شهر قرار دارد.
سبلان سومين قله بلند ايران و يك كوه آتشفشاني غير فعال است. ارتفاع قله اين كوه ۴۸۱۱ متر است و در بالاي قله آن درياچه كوچكي قرار دارد.
سبلان به خاطر آبگرم‌هاي طبيعي دامنه كوه، طبيعت تابستاني زيبا و پيست اسكي معروف الوارس مورد توجه گردشگران است.
در جبهه غربي، قله سلطان و در كنار جانپناه سنگي به شكل عقاب قراردارد كه در طول زمان به نمادسبلان تبديل شده است.
اين قطعه سنگ كه به واقع اعجاز طبيعت است به شكل عقابي است كه نشسته و سر را به جانب شرق چرخانده است.
اين كوه در طول جغرافيايي ۴۷ درجه و ۵۰ دقيقه شرقي و عرض جغرافيايي ۳۸درجه و ۱۷دقيقه شمالي قرار گرفته‌است.
براي اين كوه عظيم ۶۰ كيلومتر طول و ۴۵ كيلومتر پهنا تخمين مي‌زنند و سطحي كه به وسيله آن در آذربايجان قرارگرفته نزديك به ۶۰۰۰ كيلومترمربع است.
سلسله كوه‌هاي سبلان به طور كلي سه قله معروف دارد قله بزرگ آن به سلطان و دو قله ديگر به هرم و كسري مشهورند.
امتداد سبلان شرقي - غربي است و از شرق و شمال و جنوب كوهي به نام قوشه داغ آن را به رشته كوه ارسباران متصل مي‌كند.
قسمت شرقي كوه سبلان به قله آتشفشان سبلان كه در ارتفاع ۴۸۱۱ متري قرار دارد منتهي مي‌شود.
در قله آن درياچه‌اي زيبا به چشم مي‌خورد و تمام قلل سبلان در ايام سال پوشيده از يخ و برف‌هاي دائمي است.
ارتفاع كوه سهند از سطح دريا 3695 متر مي‌باشد و مخروطي بسيار پهن و گسترده دارد كه از توف‌ها و خاكسترهاي فوران تشكيل گرديده و بر اثر آب‌هاي جاري دره‌هاي تنگي در آنها ايجاد شده است.
سهند در زمره كوه‌هاي رشته كوه‌هاي البرز است كه در شمال مراغه و از غرب به شرق كشيده شده و بلندترين قله آن جام نام دارد كه ۳۷۱۰ متر ارتفاع دارد. سهند و جام دو قله به هم چسبيده اين رشته كوه مي‌باشند.
سهند در تمام سال پوشيده از برف است. دامنه‌هاي سهند در طول سال پوشيده از گل و ريحان و لاله واژگون است.
كوهستان سهند بعد از سبلان يكي از بزرگترين و مهمترين برجستگي‌هاي آذربايجان و از معروفترين كوه‌هاي آتشفشان و خاموش ايران است كه در 50 كيلومتري جنوب تبريز و 40 كيلومتري شمال مراغه قرار گرفته است.
قله منفرد و آتشفشاني خاموش سهند در ميان جلگه آذربايجان قد برافراشته است اين كوهستان آتشفشاني خاموش شبيه آرارات و البرز و سبلان بوده خط فاصل بين دو توده خروجي البرز و توده ارمنستان به وجود آمده است.
ارتفاع متوسط سهند 1400 تا 2200 متر بوده كه در آن بريدگي‌هاي سخت، دامنه‌هائي با شيب تند با تنگه‌هاي باريك و رشته كوه‌ها كشيده شده در موازات يكديگر به وجود آمده است.
در اين تنگه‌هاي كوهستاني رودخانه‌هاي پر آبي به سوي دو آبگير عمده آذربايجان يعني درياچه اروميه و دره قزل اوزن جريان دارند.
جهت رشته كوه‌هاي سهند اكثراً شرقي - غربي است ولي در مجموع كوه‌هاي سهند به صورت شعاعي در جهت مساوي كشيده شده‌اند.
حد شرقي سهند، شهرستان هشترود تا دره قزل اوزن و حد غربي آن سواحل شرقي درياچه اروميه مي‌باشد.
حدود 40 تا 50 كيلومتر پس از چابهار به سمت بندرگواتر، كوه‌هايي در سمت چپ جاده نمايان مي‌شود كه به كوه‌هاي مينياتوري يا مريخي معروفند. وجود اين كوه‌ها با توجه به منظره كاملا متفاوتي كه در سمت راست جاده و رو به‌سوي دريا وجود دارد، باعث مي‌شود تا يكي از زيباترين جاده‌ها و مناظر طبيعي استان سيستان و بلوچستان به‌وجود آيد كه به دليل عدم معرفي، كمتر مورد بازديد قرار گرفته‌اند.
اين كوه‌ها كه از منحصربه‌فردترين كوه‌هاي ايران است، به ثبت و حفاظت محيط زيست نيز در نيامده‌اند تا دست كم به اين وسيله نامشان در فهرست مناظر زيبا و بي‌نظير ايران به‌جا گذاشته شود.
كوه‌هاي مريخي مناظري از كوه‌هاي كره ماه را براي انسان تداعي مي‌كنند و جنس رسوبي آنها و همچنين فرسايش خاص كوه‌ها موجب ايجاد شيارها و تراش‌هاي زيبايي شده است كه گويي نقاشي ماهر آنها را به تصوير كشيده است.
اين كوه‌ها كه چاك چاك هستند و شكل‌هاي نامانوس دارند و فاقد پوشش گياهي هستند و به خاطر غيرعادي بودنشان، در سال‌هاي اخير و در ميان گردشگران، به كوه‌هاي مريخي شهرت يافته‌اند، نمونه‌هاي بدبوم (بدلند) هستند كه پديده بوم‌شناختي ويژه‌اي است.
رنگ تقريبا سفيدرنگ كوه (چيزي ميان طوسي و سفيد) با واريزه‌هاي بسيار در پاي آن، وجود گرما و حرارت و شرجي هوا و رطوبت نسبتا بالا و سوي ديگر آن دريا كه به‌اين منظره آغوش گشوده است، مناظري رويايي و تخيلي را در ذهن بيننده پديد مي‌آورد. همين منظره منحصربه‌فرد كه جاده چابهار ـ گواتر آن را به دو نيم تقسيم كرده، باعث شده تا اين جاده به يكي از زيباترين جاده‌هاي ايران تبديل شود. يك‌سو كوه‌هاي مخروطي مريخي با آن رنگ خاكستري خيال‌انگيز و سوي ديگر درياي سبز و ماسه‌هاي اندكي سرخ با درختچه‌هاي بياباني در كرانه آن.
دشت كه در ميان جاده آبگير مي‌شود، تالاب‌هايي را پدپد مي‌آورد، كه در سوي دريا صورتي است و در سوي كوه خاكستري مايل به سفيد. جايي كه به آن تالاب صورتي مي‌گويند. اين جاده كه با سراشيبي‌ها و سربالايي‌هاي بسيار، نمايان شدن گاه‌به‌گاه دريا در سمت چپ و نظاره منظره از ارتفاع، از جاذبه‌هاي خاص گردشگري در استان سيستان و بلوچستان است.
به وبلاگ ايران نگين درخشان كشورهاي قاره آسيا خوش آمديد
1
درباره وبلاگ
ارتباط با مدير وبلاگ