گويش و لهجه :
به علت همجواري روستاي خان آباد با استان لرستان لهجه محلي روستا فارسي
آميخته با لري است كه در برخي كلمات فارسي حركات آن تغيير كرده و به حالت بسيار شيرين تكلم مي شود .
اما متاسفانه با نفوذ فرهنگ شهر نشيني در بين اهالي اين گويش محلي شيرين كم كم روبه فرآموشي مي رود .
برخي از واژگان گويشي :
| خواهر =خو آر | رعد وبرق=آسمان ُقرُمَه | نوعي ملخ =سيگيل خورَك | كفش دوزك=جَدِ كربلا | آب = اِو |
| خواب = خِو | آويزان = دِلِنگِوز | آستين = اَنگِلَه | داداش = داشي | برادر = برار .كاكا |
| شكستن= اِشكِستن | شناختن= اِشناختن | تاب بازي = قوقو | لب = لِو | آبكش = تِيجَه |
| شب = شِو | الاكلنگ= چَرَغ چوروغ | شنيدن = شِنُفتن | حياط = آغِل | گرفتن = اِسادن |
| من = مو | پستو = دَريانَه | عقب = دُما | فضله مرغ= چُغُلي | كٌره = كِرار |
| دِرفش = دِرِوش | دزد = دز | لباس نو پوشيدن = قِنج كردن | شكافتن= اِشكافتَن | آسياب آرد= اَسيِو |
| ديگ بزرگ = قزقان | دزد = دز | سبز = سِوز | گود = قيل | كوزِه = كيزيلَه |
| پهن اُلاغ = هَرزاُغُل | غربال = غَلبير | سيب زميني=سيب زيميني | پشه = پَخشه | من = مو |
| بگذار بيام = بَل تا بيام | دماغ = پِت | جلبك=گي قورماغَه | متكا =بالشم | خميازه = دان دِرَه |
| گرسنه = گُسنَه | سوخته = جِزغاله | محل نگهداري آرد=تاپو | كمر - پشت = گُرده | آويزان= دِلِنگِوز |
| نوبت = دال | جوان مرگ=جونَه مرگ | سوسك صحرائي=چُسِنَك | كلاغ = غِلاغ | گنجشك =ميليچ |
| گل و لائي - لجن = خَرّه | سوراخ = سولاخ | ديگ بزرگ = قِزقان | عطسه= پِشكَه | تاغچه = رَفه |
| پستو = دَريانَه | هدهد = بودبودَك | لاك پشت = كاسَه پُشت | سرفه = كووَ | كّپّك = كّرَه |
| چَك = كِشيده | شاهين = قوش | گل شقايق=كاسَه اِشكِنَك | صورت = توررو | مورچه = موروچانَه |
| شكافتن= اِشكافتَن | آسياب آرد= اَسيِو | ديگ بزرگ = قزقان | فضله مرغ= چُغُلي | عقب = دُما |
| عزيزمي = كّسا مي | قابلمه = قابلامَه | آرنج = كينِ مِرك | گندم = گنُم | عصرانه = چاشت |
| شپش = اِسپِز | كفش = پِوجار | بغل-كنار=تِك- ِپنا | ديزي =ديگيله | سريع=ناغُلا |
| حياط و اطراف منزل – درِ بون | برگ و باش خشك شده گندم = سووال | خوشه گندم تازه كه روي آتش ميگيرند = گندم زِوِردَه | كفش پلاستيكي = گالِش | لنگه به لنگه - تا به تا = چِواشَه |
| نردبان = پارچينّه | قورباغه = قورماغَه | بچه قورباغه= قاشق كُله | برگ و باش خشك شده گندم = سووال | دوربين عكاسي = ديربين |
| گاو يا گوسفندي كه باردار نمي شود = قِسِر | ظرف آبكش كردن برنج = برنج پال | قلمستان = جايي كه درختان زياد وجود دارد | گندوي زنبور = كينيلَ مگس | طول = طيل- طيلش نده يعني طولش نده |
| فردي كه دست پاچه شده باشد = طرف شِر شُدَه | آلوده شدن به كاري = پِلكيدن | چوب و شاخه هاي خشك = چِر | پارچه ايي كه در آن لباس مي گذارند = بُخچَه | فرياد بلند = هِوار |
| ظرف سفالي براي خمير كردن = كِشماله | مترجم = ديلماج | ظرف درست كردن چاي آتشي = شامورتي | آرنج = كينه مِرك | نوعي چراغ = پي سوز |
| جويدن = جاليدن | پول = پيل | تفاوتي نداره – توفيري ندار | آنطرف = اولا | اينطرف = ايلا |
| پيراهن = پيرَن | بخواب = بَِخُفت | آش رشته = آش وَلگ | استاد = اوسا | شنيدن = اِشنفتن |
| جوجه = جيجَه | شلوار = تومان | تلمبه = تُرُمَه | چِكه كردن = تُكه كردن | آلوده = چِِرك |
| خوابيدن = خفتيدن | پالان الاغ = جُلِ خر | جمع وجور. خودته زفت كن يعني خودت را جمع و جور كن | فردي كه چپ دست باشد = چَپال | وسيله نخ ريسي = ديكيلَه |
| پيدا = ديار | وضو = دسنُماز | خار پشت=كلا تِقِنَه | بيرون بيا = دِرا صَرا | گلو = خِرخِرَه |
| نَخ خياطي = دِشكَه | ريختن = رِختَن | مويِ سر=ميي كَله |
زبان = زوآن
سنجد = سرنجَه
سمباده = سماتَه
سطل = سلط
شوهر= شي يَر
طعم و مزه = طام
قفل = قلف
كَج =خُل - قِناس
محكم=قُرس
آدم سبك و بي خيال=بچَه قرتي
نان لوله شده -ساندويچ = قاضي
كُرك=كُلك
| كَبك = كِوك | كوچك=كوچول | پشت بام=بون | پارچه ايي كه با آن شير را صاف مي كنند =شير پالَه | آستين=اٌنگِله |
| دستكش=اَليجَك | تنور=تَنير | پهن گاو= لاس | مخالف تيز و برنده =كُل | بزغاله =تي تي |
| تشك=نالي | بز نر=تَگه | دِرفش=دِرِوش | گندم يا جو پرك شده =بُلغور | آهسته=غُلا |
| ضبط=زَفت | كوچه=كيچه | گنبد=گُمَز | مرغ مگس خوار=قرُقُرُك | شپش=اِسپِز |
| سار=ميليچ سيا | داس=دَسخاله | جغد = بيقوش | قنات = داانه - َكريز | صبحانه=ناشتائي |
| حمام = حاموم | انگور = اَنگير | تشك = نالي | مشت زده = سُقُلمَه ِزدّه | توالت = دسبا آب |
| لباس=رَِخت | فتاب = اَفتو | بشكون=چَنگولَه | تنقلات شبانه=شو چِراز | باران = بَشَن |
| دهان = دان | سِيل = ليفِو | ناودان = سيل | شب نشيني= شِو نشيني | ..... |