آتشكده‌هاي ساساني شكل شرعي معابد، مثل معابد يوناني يا رومي‌را ندارند آنها در مفهوم ايران باستان «آيدنه» يعني پرستشگاه هستند و مي‌توانند به شكلهاي كاملا متفاوت از چهار طاقي‌هاي ساده تا آتشكده‌هايي با فضاهاي زياد بنا شده باشند.
جايگاه مقدس روي تخت، يعني آذر گشنسب، نماد وحدت سرزمين ايران بوده و از آتشكده‌هاي بزرگ است، اين آتشكده داراي اتاق‌هاي زيادي است در مركز بناي آتشكده معمولا يك اتاق مربع به شكل يك چار طاقي با محراب آ تش ساخته شده است.
1