آبادان:
حدود جغرافيايي شهر آبادان از اين قرار است: از شمال به خرمشهر و رود كارون، از شرق به رودخانه بهمنشير و اراضي مسطح باتلاقي و از جنوب و مغرب به اروند رود منتهي مي شود. آبادان به سبب محصور بودن بين رود كارون و بهمن شير، شبه جزيره اي را تشكيل مي دهد. طول جزير 64 كيلومتر و عرض آن تا 30 كيلومتر متغير است. دشمن در آغاز تجاوز در سال 1359 تلاش كرد تا آبادان را به واسطه دور زدن خرمشهر و عبور از بهمن شير اشغال كند ولي مقاومت مردم و حضور نيروهاي ارتش و سپاه تلاش متجاوزان را به ناكامي كشاند و تنها توانستند اين شهر را محاصره نمايند. با همت و تلاش نيروهاي سپاه، ارتش و نيروهاي مردمي در عمليات ثامن الائمه، حصر آبادان در مهر 1360 شكسته شد. اين هشر در سالهاي بعد به عنوان عقبه عمليات هاي مختلفي از جمله بيت المقدس، والفجر8 و كربلاي 4 و 5 قرار گرفت. نقش و حماسه امام جمعه آبادان و جوانان اين شهر در عرصه هاي دفاع مقدس براي هميشه ماندگار است.
پاسگاه زيد:
وقتي در جاده اهواز خرمشهر از ايستگاه حسينيه به سمت غرب (جاده شهيد كاظمي) بروي پس از طي مسافتي به مزار تعدادي از شهداي گمنام عمليات رمضان مي رسي. منطقه زيد و ايستگاه حسينيه از محورهاي مهم هجوم دشمن به خوزستان بود كه عراق از اين طريق به جاده اهواز-خرمشهر دست يافت. اين منطقه يكي از محورهاي مهم عمليات هاي بزرگ بيت المقدس و كربلاي 4 و 5 مي باشد.
تنگه چزابه:
تنگه مهم چزابه در شمال غربي بستان و در مسيره جاده اي كه از مرز به طرف بستان كشيده شده، بين تپه هاي رملي و هورالهويزه، قرار دارد. دو جاده نظامي در دو سوي آن قرار دارد، جاده اي در خاك ايران كه چزابه را به فكه متصل مي كند و جاده ديگري كه به العماره متصل مي شود. دهانه اين تنگه 5/1 كيلومتر مي باشد و لذا از جنبه نظامي بسيار مهم و استراتژيك است. تنگه چزابه يكي از پنج معبر اصلي هجوم ارتش عراق به خوزستان بود.
هويزه:
شهر هويزه در 10 كيلومتري جنوب غربي سوسنگرد، مركز يكي از بخش هاي دشت آزادگان است. دشمن در آغاز جنگ با اشغال شمال و شرق هويزه، عملا آن را محاصره كرد. در عمليات هويزه در 15/10/59 رزمندگان از اين منطقه نفوذ كردند و به محل استقرار دشمن در جنوب كرخه كور هجوم بردند و 800 نيروي عراقي را اسير كردند كه اين تعداد تا آن روز جنگ بي سابقه بود. اما با شروع پاتك هاي دشمن، نيروهاي خط مقدم عمليات كه گروهي از پاسداران هويزه، حميديه و اهواز و گروهي از دانشجويان پيرو خط امام بودند، در محاصره قرار گرفتند و تعدادي از آنان از جمله سيد حسين علم الهدي فرمانده سپاه هويزه به شهادت رسيدند. در طي عمليات بيت المقدس (ارديبهشت 61) منطقه هويزه آزاد شده و پيكر عزير اين شهدا در مكاني كه امروز به عنوان يادمان شهداي هويزه ميزبان زايرين مي باشد، كشف شد.
خرمشهر:
اين شهر مهم استراتژيك مرزي 6500 كيلومترمربع مساحت دارد. خرمشهر از شمال به اهواز، از شرق به بندرماهشهر، از جنوب به آبادان و از غرب به مرز ايران و عراق محدود است و در زمان وقوع انقلاب اسلامي در سال 1357 حدود 000/220 نفر جمعيت داشت. خرمشهر در طول تاريخ خود چهار بار اشغال شد كه سه بار آن با اتكا به بيگانگان يا در برابر واگذاري بخشي از سرزمين ايران به وطن بازگشت. اما در آخرين بار، بدون پشتيباني بيگانگان و بدون واگذاري حتي يك وجب از خاك ايران، خرمشهر آزاد شد. خرمشهر بعد از ظهر 31/6/59 زير آتش سنگين ارتش عراق قرار گرفت. يگان هاي دشمن سپس در اين منطقه تهاجم خود را از سه محور آغاز كردند: از جنوب ايستگاه حسينيه براي بستن جاده اهواز-خرمشهر و از سمت شمال و غرب خرمشهر براي دستيابي به دروازه شهر (پليس راه). دشمن با اجراي آتش سنگين و هجوم قواي زرهي به سمت خرمشهر و محاصره آن طرح ريزي كرده بود كه هماهنگ با برنامه اشغال سه روزه استان خوزستان خرمشهر را نيز به اشغال در آورد، ولي با مقاومت حماسي مدافعان خرمشهر نه تنها دشمن در اشغال خوزستان ناكام ماند، بلكه با تحمل خسارات و تلفات بسيار، بعد از 34 روز جنگ و گريز، تنها توانست بخش غربي خرمشهر را تصرف كند. براي آزادسازي منطقه وسيع جنوب غربي اهواز، عمليات بيت المقدس از 10/2/61 آغاز شد كه نهايتاً در مرحله چهارم عمليات و در تاريخ 3/3/61 خرمشهر آزاد گرديد. در روزهاي پاياني جنگ و پس از پذيرش قطعنامه 598 از طرف ايران، ارتش عراق كه هيچگاه دست از خوي تجاوزكارانه خود برنداشته بود با انبوهي از لشكرهاي خود در 31/4/67 با تهاجمي ديگر خود را به جاده اهواز خرمشهر رساند و 30 كيلومتر از اين جادهخ را اشغال كرد. در حالي كه خرمشهر در خطر محاصره و اشغال مجدد قرار گرفته بود، با پيام هشدار دهنده امام خميني(ره) و با حضور سپاه و انبوه نيروهاي مردمي در اين منطقه، طي سه روز درگيري و مقاومت، دشمن عقب رانده شد و حتي فرماندهان براي حمله مجدد و آزادسازي بصره نيز اعلام آمادگي كردند كه اين بار حضرت امام فرمدند ما بر پيماني كه بسته ايم، استواريم