يكي از منحصر به فرد ترين دژهاي تاريخي ايران است كه در منطقه رودبار الموت از توابع قزوين واقع شده است. نام الموت در تاريخ ايران با نام اسماعيليه گره خورده است و حسن صباح به عنوان رهبر فرقه اسماعيليه از اين قلعه به عنوان پايگاه حكومت خود و ترويج عقايد اسماعيليه بهره مي برده است.
در مكتوبات تاريخي از قلعه حسن صباح در دوره صفوي به عنوان زندان ياد شده است. اما كاوش هاي باستان شناسي در اين قلعه نشان مي دهد كه دژ الموت نه تنها زندان نبوده بلكه افرادي كه در آن مي زيسته اند از مرتبه اجتماعي خاصي بر خوردار بوده اند.
قلعه الموت را كه مردم محل؛ قلعه حسن مي نامند ازدو قسمت تشكيل شده است. قسمت باختري كه داراي ارتفاع بيش تري است به نام جورقلا يعني قلعه بالا و پيلاقلا يعني قلعه بزرگ خوانده مي‌شود. قسمت خاوري آن را جيرقلا يعني قلعه پايين و پيارقلا يعني قلعه كوچك نامند. ديوار خاوري قلعه بالا با قلعه بزرگ كم تراز قسمت هاي ديگر صدمه ديده است. درازاي قلعه حدود 120 متر و پهناي آن بين 10 تا 35 متر متغير است.