در خيابان ارامنه (بو‌علي) بر سر ديواري كوتاه تابلوي نسبتاً بزرگي كه با حروف درشت عنوان «موزهُ مردم شناسي » روي آن نوشته شده و توجه هر عابري را بخود جلب ميكند.

شايد براي بيشتر كساني كه فرصت بازديد از آن محل برايشان بدست نيامده مفهوم اين عنوان در وهله اول كمي ناماُنوس و ناآشنا باشد و از خود بپرسند موزهُ مردم شناسي يعني چه، و اصولاً فلسفه تشكيل چنين موزه‌اي چه بوده و در داخل آن چه چيزهائي براي تماشا و بازديد مردم جمع آوري شده است.

هر يك از اين سئوالها و پرسشهاي مشابه آن در حد خود در خور توجه است. و بنابراين براي آنكه سئوالهاي شما بي جواب نماند بيائيد با هم سري به داخل موزهُ مردم شناسي بزنيم و از نزديك با اشياء و آثاري از گذشته و حال در آن گردآوري شده بازديد نمائيم اگر اينكار عملي شود تقريباً قسمت اعظم پيچيدگيهاي سئوالهاي شما روشن خواهد شد. مسئولان موزهُ مردم شناسي همه وقت در آنجا آماده راهنمائي بازديدكنندگان هستند و شما را در جريان كيفيت و چگونگي تشكيل موزهُ مردم شناسي خواهند گذاشت. ولي اگر شما مجال چنين بازديدي را نداريد اجازه فرمائيد ما در اينجا مختصري از سابقهُ بوجود آمدن موزهُ مردم شناسي و اشياء و آثار‌يكه در آن نگهداري ميشود براي شما شرح دهيم.     [23]

ساختمان موزهُ مردم شناسي يكي از بناهاي قديمي تهران است كه در اوايل قرن چهاردهم هجري قمري ساخته شده است.

در حدود بيست و پنج سال پيش به امر اعليحضرت فقيد، وزارت فرهنگ درصدد ايجاد موزه مردم شناسي برآمد و براي اين امر به تمام ادارات فرهنگ نواحي مختلف كشور دستور داده شد كه اطلاعات و اشياء مربوط به زندگي مردم نواحي مختلف ايران را جمع آوري و به مركز ارسال دارند. با‌ين ترتيب پايه و بنياد موزه مردم شناسي ايران ريخته شد و در سال 1317 رسماً افتتاح گرديد. لكن در اثر عدم توجه و نبودن متخصصان علم مردم شناسي و موزه‌داري اين موزه بصورت انبار كالا درآمد و مانند دكانهاي سمساري بدون رعايت اصول از اشياء گوناگون انباشته شد در حاليكه اشياء و اطلاعات گردآوري شده براي ايجاد موزه‌اي كه از هر نظر بي‌عيب و نقص باشد تناسب زيادي نداشت.