دي يا دتوشو Daatoshu به معني دادار و آفريدگار است و در نامه هاي اوستايي اغلب به جاي واژه اهورامزدا به كار رفته است. اگر به نام سي روز ماه توجه كنيد، مشاهده مي نماييد كه روزهاي هشتم و پانزدهم و بيست و سوم هر ماه به نام دي نامگذاري شده و براي تميز آنها از يكديگر هر يك به نام روز بعدش خوانده شده است و اورمزد كه آن هم نام خداوند مي باشد. بدين گونه : اورمزد، دي بآذر، دي بمهر و دي بدين. بنابراين در ماه دي چهار روز به نام خدا ناميده شده و در ماه دي چهار بار جشن ديگان برگزار مي شود.
- اورمزد و ديماه : نخستين روز دي ماه باستاني/ 25 آذر ماه خورشيدي
- دي به آذر و ديماه : هشتمين روز دي ماه باستاني/ 2 دي ماه خورشيدي
- دي به مهر و ديماه: پانزدهمين روز دي ماه باستاني/ 9 دي ماه خورشيدي
- دي بدين و ديماه : بيست و سومين روز دي ماه باستاني/17 دي ماه خورشيدي
در ايران باستان نخستين جشن ديگان در ماه دي يعني روز اورمزد و دي ماه ، خرم روز نام داشته است و در اين روز كه شب پيش، بزرگترين شب سال بوده است، پادشاه و حاكم ديدار عمومي با مردم داشته است.
منبع : سالنماي راستي
1