جاده ساحلي چابهار-بريس تنها يك جاده كنار دريا نيست بلكه راهي براي پيوند دريا و
چند جاذبه ي طبيعي ديگر است كه مختصري به توضيح آنها مي پردازم.
- سواحل صخره اي : در ابتداي جاده
ساحلي چابهار - بريس - پسابندر شاهد صخره هايي هستيد كه بر اثر فرسايش آبي سوراخ
هايي از عمق دريا در آنها ايجاد شده است و هنگامي كه موج به سمت آنها حركت مي كند
آب با شدت از آنها به طرف آسمان فوران مي كند.به اين پديده موج افشان مي
گويند.ارتفاع موج افشان در فصل بادهاي موسمي چابهار به 20متر مي رسد.
- تالاب ليپار : در فاصله 15 كيلومتري
چابهار و در اين جاده ساحلي تپه هايي وجود دارند كه موقعيت مكاني آنها باعث مي شود
آب هاي سرگردان حاصل از بارندگي به دريا نريزد و سبب تشكيل تالابي با وسعت حدود
14Km مي شود.نامش تالاب ليپار است كه بسيار سرسبز و زيباست.
- كوههاي مينياتوري (مريخي): در فاصله
حدود 35Km از ابتداي جاده شروع مي شوند و كيلومترها امتداد دارندكه از نظر زيبايي
فوق العاده منحصر به فرد هستند.
- درخت انجير معابد : درختي كه قطر آن
به چند ده متر! مي رسد.داراي تاجي در بالاي خود و ميوه اي به شكل انجير مي دهد.اين
درخت چشم هر گردشگري را به خود خيره مي كند.
- جنگل حرا : در فاصله ي 120Km چابهار
جنگلي وجود دارد كه به جنگل حرا معروف است. در هنگام مد دريا تاج اين درختان از آب
بيرون مي ماند طوريكه با قايق مي توان در اين جنگل به تفريح پرداخت. خارج از فوايد
بسيار دارويي اين جنگل، پرندگان بسياري نظير فلامينگو، عقاب، مرغ ماهي خوار و ...
در روي اين درختان لانه دارند كه بسيار زيباست.
- فرش خزه و جلبك، صخره هاي بسيار مرتفع و عمودي رو به درياي عمان، اسكله هاي صيادي
"رمين" ، "پسابندر" ، "گواتر" را هم اضافه كنيد.
اينها تنها مواردي بودند كه با ناديده گرفتن زيبايي ساحل بكر و درياي چابهار در
جاده ساحلي قابل بيان بودند. در نظر بگيريد كه تمام اين زيبايي ها به دريايي مشرف
باشند كه به اقيانوس و آبهاي آزاد راه دارد.علاوه بر اين به دليل نقش بادهاي موسمي
در هيچيك از فصول سال خبري از شرجي بيش از حد و تعفن دريا نيست چراكه : متوسط دماي
حداكثر (در خرداد ماه) طي يك دوره ۷ ساله۳۱ درجه سانتي گراد و متوسط دماي حداقل (در
دي ماه) ۱۹ درجه سانتي گراد است.