جنگل ها وبيشه هاي طبيعي زهدان (سيستان وبلوچستان )

جنگل‌ها و بيشه‌ها

جنگل‌هاي استان سيستان و بلوچستان، مانند جنگل‌هاي ناحيه شمال يا غرب ايران، به صورت انبوه و متراكم نيست و اغلب به طور پراكنده و به اصطلاح لكه‌اي است. در مناطقي از چابهار به طرف كنارك، در مسير جاده و در مسير روستاي حوتك و كهيرك به طرف ناحية زرآباد (غرب بلوچستان) نشانه‌هايي از جنگل‌هاي كهور و گز ديده مي‌شود كه متأسفانه به علت كمي بارندگي، فرسايش خاك، جريان سيلاب‌ها و قطع بي‌رويه درختان، تا حدي تنك و پراكنده و رو به كاهش است. همچنين در ناحية معروف سرحد كه سلسله كوه‌هاي تفتان و پنج انگشت و مورپيچ كشيده شده، شرايط طبيعي براي نشو و نمو درختان جنگلي بسيار مساعد است و درختاني به وجود آمده كه اگرچه به انبوهي و شكوه جنگل‌هاي مازندران نيستند، ولي در عوض داراي گونه‌هاي بسيار نادر و كمياب است. از گونه‌هاي مزبور مي‌توان از پستة كوهي و بادام كوهي نام برد كه به طور فراوان به چشم مي‌خورند. همچنين درختان كهور، كنارچش، گلير، پيش يا نخل خزنده، گز، تاگز، خرزهره، پير، چگرد، انواع ني‌ها، زهر عقرب كه اغلب جنگل‌هاي تنگ دامنه‌ها و دره‌ها و اراضي ساحلي را فرا گرفته‌اند. علاوه بر درختان مزبور درخت انجير هندي تمبر (از نوع تمبر كجرات) نيز به شكل جنگل‌هاي كم پشت يافت مي‌شود. در دره‌ها و دامنه‌هاي رود سرباز درختاني موسوم به چش و نخل شيطان فراوان است. درخت ديگري در جنگل‌هاي بلوچستان وجود دارد كه شاخه‌هاي آن مانند درخت ياس است و در حدود 5 الي 8 متر ارتفاع دارد. چوب آن از نوع خيلي سخت و همچنين شكننده است و ميوه‌اي به شكل گيلاس و آلبالو دارد كه اهالي بومي از ميوة آن در رنگرزي استفاده مي‌كنند. وسعت كل جنگل‌هاي اين استان حدود 5/1 ميليون هكتار برآورد شده است.