ارتفاعات وقله هاي اراك

ارتفاعات و قله‌ها

استان مركزي در تقاطع چين خوردگي البرز و زاگرس واقع شده‌است. ناهمواري هاي استان، از رشته‌كوه‌هاي مركزي و پيشكوه‌هاي داخلي زاگرس تشكيل شده است. بلندترين نقطه اين كوه‌ها، قله شهباز است كه با ارتفاع 3388 متر در رشته كوه راسوند قرار گرفته‌است. مهم‌ترين ارتفاعات شمالي استان از كوه مرو شروع مي‌شود و به سمت غرب تا كوه‌هاي اينجه قره به ارتفاع تقريبي 3000 متر در بخش خرقان ساوه امتداد مي‌يابد. در قسمت غربي استان در رشته‌كوه وجود دارند كه در دوقسمت رودخانه قره‌چاي، از شمال به جنوب امتداد يافته‌اند. رشته غربي اين كوه به ارتفاعات الوند در همدان و رشته شرقي آن كه به تدريج از ارتفاع آن كاسته مي‌شود به كوه‌هاي وفس پيوند خورده‌اند. قله"مودر" با ارتفاع بيش از 2000 متر از بلندي‌هاي مهم استان در غرب شهر اراك است. جنوب اراك را كوه‌هاي بلندي در بر گرفته‌اند كه مهم‌ترين آن‌هارشته كوه راسوند(قله شهباز3388 متر) و سفيدخواني است. امتداد اين رشته كوه‌ها به سمت جنوب شرقي در غرب شهرستان خمين است. اين رشته‌كوه‌ها به ارتفاعات تخته كوه و هفتاد قله وصل مي‌گردند. بلندترين قله آن، كوه قليچ است كه بين دليجان و كهك و با ارتفاع 3170 متر قرار دارد. در مركز استان نيز كوه‌هايي قرار دارند كه بلندترين آن‌ها كوه گوجه است كه در تفرش ارتفاع آن به3140 متر مي‌رسد.
ويژگي‌هاي طبيعي و رشته كوه‌هاي متعدد استان، امكانات مساعدي را براي علاقمندان به كوهنوردي فراهم آورده است.اين رشته كوه‌ها علاوه بر امكانات مناسب براي ورزش‌هاي كوهنوردي، پياده‌روي و صخره‌نوردي، زيستگاه مناسبي نيز براي بسياري از وحوش به وجود آورده‌اند و مهم‌ترين شكارگاه‌هاي استان نيز در اين مناطق قرار دارند. برخي از رشته كوه‌هاي استان علاوه بر امكانات مساعد ورزش كوهنوردي و سنگ‌نوردي از نظر جاذبه‌هاي تاريخي – فرهنگي نيز جالب توجه هستند.
پيست‌هاي اسكي
ارتفاعات پلنگ در و گردنه پاكل شازند محل پيست اسكي و تنها تأسيسات تفريحي زمستاني استان مركزي هستند كه تا اراك 45 كيلومتر و تا شازند 25 كيلومتر فاصله دارند. زمستان‌هاي سرد منطقه و ريزش برف فراوان در سربند،امكان مناسبي را براي ايجاد تأسيسات مربوط به تفريحات زمستاني فراهم آورده است. ارتفاعات مسير پاكل به قائيدان و هندو براي استقرار تجهيزات ورزش‌هاي زمستاني دز فضاهاي كاملاً مناسب قرار دارند. اداره كل تربيت بدني استان مركزي با همكاري اداره تربيت‌بدني شهرستان سربند، پيست اسكي نسبتاً مجهز و مهمانسرايي هم براي استراحت و پذيرايي و بيتوته ايجاد‌كرده‌است كه در دسترس مراجعه كنندگان به پيست اسكي قرار مي‌گيرد. ارتفاعات كوه سفيدخاني در 15 كيلومتري شهر اراك نيز به عنوان يك ناحيه تفرجگاهي زمستاني ارزيابي شده‌است.

ل گرداني

اين مراسم كه نوعي ورزش باستاني و پهلواني نيز محسوب مي‏شود در شهرك نيمور برگزار مي‏گردد. شهرك نيمور كه در كنار «قمرود» واقع گرديده، از ديرباز توسط نهري بزرگ، منشعب از قمرود، آبياري مي‏شود. بر روي رودخانة قمرود در جنوب غربي محلات، بندي ساخته شده كه به سد نيمور معروف مي‏باشد و داراي ارزش‏هاي تاريخي و معماري است.
كشاورزان نيمور و «باقرآباد» در آغاز فصل زراعت بهاره، در شكلي سازمان يافته برحسب ميزان زمين به تأمين نيروي انساني براي لايروبي نهر بزرگ نيمو يا «شاه جوي» كه در زبان عاميانة محلي به آن «شاه جوب» گفته مي‏شود، اقدام مي‏كنند.
اين عمليات از حدود نيمة اسفند و گاه چند روز زودتر كه بستگي به وضع هوا دارد، آغاز مي‏شود و طبق قانون لايروبي از محل سد به سمت نيمور ادامه مي‏يابد. مدت زمان پايان عمليات گاه يك ماه طول مي‏كشد. پس از رسيدن آب به نخستين پخشگاه (وارگو)، مردم جشن بزرگي برپا مي‏كنند كه در محل به آن «بيل گرداني» مي‏گويند.
در اين مراسم، مردم نيمور ابتدا اسب سفيدي را به طرز زيبايي تزيين مي‏كنند و به محل برگزاري بيل گرداني مي‏برند. سپس در محل اجراي مراسم، هفت بيل را به دو دسته چهارتايي و سه تايي تقسيم مي‏كنند و بيل‏هاي هر دسته را به يكديگر مي‏بندند. يكي از بيل‏ها را عقب‏تر مي‏بندند تا بيل گردان‏ها بتوانند از آن به عنوان دسته براي برداشتن بيل‏ها از زمين اقدام كنند.
نحوة چرخاندن بيل‏ها به دور سر همانند چرخاندن ميل‏هاي ورزش باستاني است. با اين تفاوت كه بيل گرداني سخت‏تر از چرخاندن ميل‏هاي ورزشي است. هنگام انجام اين ورزش، بيل‏ها نبايد به يكديگر برخورد كنند، به همين خاطر تعداد زيادي از جوانان به علت ترس از عدم توانايي در بيل گرداني و در نتيجه خندة حضار، ترجيح مي‏دهند كه صرفاً تماشاگر باشند. مراسم بيل‏گرداني در هر دوره توسط 30-20 نفر داوطلب برگزار مي‏شود.
اين مراسم جالب و ديدني فقط سالي يك بار در ايام نوروز انجام مي‏گيرد و بستگي به ميزان خرابي نهرها و بارندگي و وضعيت هوا دارد.