به وبلاگ ايران نگين درخشان كشورهاي قاره آسيا خوش آمديد
برچسب ها : | ارسال شده در
|
(0) نظر | سوگ ها و عزاها |
| |
| مراسم مربوط به سوگ‌ها و عزاها به دو شكل عمومي و خصوصي برگزار مي‌شود. عزاداري‌هاي عمومي شامل عزاداري‌هاي ماه محرم، روزهاي وفات ائمه اطهار و روزهاي 19 تا 23 رمضان را در بر مي‌گيرد. كه در استان مركزي نيز همچون ساير مناطق ايران برگزار مي‌شود. عزاداري خصوصي نيز ويژگي‌هايي دارد كه شرحي كوتاه بر آن مي‌آيد.
اعتقاد بر اين است كه چون كسي در حال احتضار باشد خواندن سوره ياسين به او آرامش مي‌دهد و جان دادن او را آسان مي‌كند . در آخرين لحظات زندگي چند قطره آب در دهان محتضر مي‌ريزند و چشم و چانه او را با دستمال مي‌بندند. دهان مرده بايد بسته باشد و دست‌هاي او در دو طرف بدن قرار گيرد،شست دو پاي او را نيز به هم مي‌بندند و معتقدند اگر كسي با چشم گشوده بميرد براي اين است كه نمي‌خواهد دل از دنيا بردارد و اگر دم مرگ خندان باشد بهشتي است و اگر عبوس باشد اهل دوزخ است. و چون بميرد اطرافيان به گريه و زاري مي پردازند . اگر كسي شب‌هنگام بميرد مستحب است كه قاري بالاي سر او تا بامداد قرآن بخواند. پيش از دفن و پس از غسل ميت، طبق دستور اسلام مردان حاضر، در برابر مرده نماز ميت برگزار مي‌كنند. آنگاه او را در تابوت مي‌گذارند و بر دوش به گورستان مي‌برند.
هنگام دفن ، متوفي را بر پهلوي راست و رو به قبله مي‌خوابانند و دعاي مخصوص اموات را مي‌خوانند. انگاه دو سوي كفن را باز مي‌كنند و جسد را با خاك مي پوشانند و آنگاه كه كار دفن تمام شد هفت قدم از گور دور مي شوند و باز به سوي گور برمي‌گردند و سوره حمد را به عنوان فاتحه در حق مرده مي‌خوانند.
مردم معتقدند كه براي بخشايش روح در گذشتگان خيرات مؤثر است، از اين رو حلوا، شير، برنج و شله‌زرد و غيره مي‌پزند و در شب‌هاي جمعه و شب‌هاي مقدس ميان مستمندان تقسيم مي‌كنند. تقسيم خرما نيز معمول است. بستگان و نزديكان متوفي در مدت عزاداري جامه سياه مي‌پوشند و در هيچ جشني شركت نمي‌كنند. |
1
